(Працы кафедры гісторыі беларускай літаратуры Белдзяржуніверсітэта. – Вып.2. – Мінск, 2002. – С. 79 -83) Жанчына ў літаратуры мінулага была досыць рэдкаю з’вай. Толькі ХХ ст. стала фактычна адкрыццём жаночага дыскурсу ў літаратуры, звязанага ў тым ліку і з прабуджэннем шырокага еўрапейскага феміністычнага руху. Аднак і сам рух, і “жаночы погляд” на грамадскае жыццё і […]
((Працы кафедры гісторыі беларускай літаратуры Белдзяржуніверсітэта. – Вып.2. – Мінск, 2002. –с. — 14) Англійскі славіст Арнольд Барат Макмілін у якасці крытэрыю нацыянальнай прыналежнасці твораў прапанаваў іх узнікненне “на этнічна беларускай тэрыторыі”[1], якой з’яўлялася ў XII–XIII стст. Смаленская зямля. Беларускі вучоны С.Л. Гаранін сцвярджае, што “беларуская літаратура не ўлучала ў сябе смаленскую школу, а грунтавалася на ёй, як […]
(Працы кафедры гісторыі беларускай літаратуры Белдзяржуніверсітэта. – Вып.2. – Мінск, 2002. – С. 25 — 28) У творчай спадчыне Яна Чачота асаблівае месца займаюць балады. Напісаныя на польскай мове, яны маюць у сваёй аснове беларускі фальклор. Даследчыкі творчасці Адама Міцкевіча доўгі час адпрэчвалі ўплыў на вядомага паэта (у прыватнасці на зборнік “Балады і рамансы”) ягонага сябра […]
(Эліза Ажэшка. — Выбраныя творы. — Менск, МФ «Беларускі кнігазбор», 2000) На адной з цэнтральных вуліц Горадні ўзвышаецца помнік нашай выдатнай пісьменніцы Элізе Ажэшцы. Зусім невыпадкова знайшла яна тут вечную прапіску. Усё жыццё «каралевы польскай прозы і пакутлівай праўды» (Францішак Багушэвіч) было звязана з гэтым старажытным беларускім горадам і яго блізкімі і далёкімі ваколіцамі. На працягу стагоддзяў […]
(Русская и белорусская литература на рубеже XX — XXI веков. — Ч. 1. — Минск, 2010) Гаворка пра новую структуру беларускай літаратуры, вядома, датэрміновая, але ўжо цяпер пры непасрэдным удзеле СМІ і інтэрнэта ў ёй адбываюцца працэсы, якія нельга ігнараваць. Беларускія пісьменнікі пачалі ствараць тэксты ў жанрах, якія нізка ацэньваюцца традыцыйным літаратуразнаўствам альбо наогул не […]
НАРАДЖЭННЕ ДРАМАТУРГА Сутнасць драматургіі, на маю думку, не ў дзеянні, не ў сцэнічнасці, не ў тэатральнасці. Драматургія – самы вербальны з усіх родаў літаратуры. Рухі, мізансцэны – таксама яе «Словы». Паэт можа нарадзіцца ў пятнаццаць гадоў, празаік у трыццаць, драматург дзесьці ў сорак. Бо драматургія – гэта і паэтычны талент, і веданне прозы жыцця, і […]
(Русская и белорусская литература на рубеже XX — XXI веков. — Ч. 1. — Минск, 2010) Незалежна ад таго, што менавiта чытач шукае ў мастацкiм тэксце (сiмвалiчны адбiтак рэчаiснасцi, мiфалагему, культурна-гiстарычную праблематыку), трэба прызнаць, што ён шукае нешта акрамя самога тэксту. Калi аўтар стварае свой тэкст як паэтычны, ён аўтаматычна трансфармуе яго са сферы звычайнага […]
(Русская и белорусская литература на рубеже XX — XXI веков. — Ч. 1. — Минск, 2010) Напэўна, не будзе вялікім адкрыццём сцвярджэнне, што ў асяроддзі драматургаў, рэжысёраў, акцёраў прафесія крытыка не карыстаецца вялікай любоўю. Часам нават здаецца, што асяроддзе тэатральных творцаў – гэта супольнасць людзей, аб’яднаных крыўдай на крытыкаў. Адны крыўдуюць на тое, што пра іх не пішуць, […]
(Народная проза / К. П. Кабашнікаў, А. С. Фядосік, А. В. Цітавец; Навук. рэд. А. С. Ліс. — Мн.: Бел. навука, 2002. — 517 с. — Беларускі фальклор: Жанры, віды, паэтыка; Кн. 4) Класіфікацыя народнай прозы У складанай сістэме жанраў беларускага фальклору значнае месца займае народная проза. Апавядальныя, або празаічныя, жанры беларускай вуснапаэтычнай творчасці таксама ўяўляюць сабой […]
(Маладосць. — 2011. — №9) 1. Памежная зона. Дзіцячая літаратура знаходзіцца ва ўнікальнай памежнай сітуацыі, якую я паспрабавала адлюстраваць у назве артыкула. Відавочна, што дзіцячая літаратура пішацца, рэкламуецца і выкладаецца для розных аўдыторый: пісьменнікі працуюць для дзяцей, крытыкі і журналісты – для настаўнікаў і бацькоў, а выкладчыкі – для студэнтаў, якія ўжо даўно не дзеці, але яшчэ […]
Панядзелак, студзеня 23, 2012
Няма каментараў