“Жыцьцё і сьмерць – усё мінае…” Якуб Колас. Калі паэт пражывае свой век і памірае, акружаны дзецьмі і ўнукамі, у сваім ложку, дык наўрад ці жыцьцё ягонае і сьмерць стануць легендай. Вунь Гётэ, скажуць, няхай і вялікі паэт, але ж колькі жыў!.. Столькі жыць, калі ты паэт, непрыстойна. Ды яшчэ ў дабрабыце, заможна. Не пашчасьціла […]
Янка Купала ня толькі буйнейшая постаць у гісторыі беларускае літаратуры, кyльтуры. Ён – сама жывая гісторыя, драматычная легенда высьпяваньня сучаснае думкі, нацыянальнага самаўсьведамленьня й самасьцьверджаньня беларуса і Беларусі. Адзін з галоўных напрамкаў гэтага самавыяўленчага працэсу – ідэя беларускае дзяржаўнасьці, асэнсаваньне якой у творчасьці паэта і прапануецца ў гэтым артыкyле. Варта пры тым удакладніць. Дзяржаўніцкі (неБССР-аўскі) […]
Час ідзе па крузе, і пэрсанажы, якія, як нам здавалася яшчэ нядаўна, належаць літаратурнай мінуўшчыне, вяртаюцца, нават не мяняючы аблічча. І вяртаюцца яны не паасобку, а з усім сваім атачэньнем, зь сябрамі і ворагамі, з суседзямі, дзецьмі й старымі бацькамі... Са старонак раману Наварыча “Літоўскі воўк” да нас вяртаецца пінская шляхта. Ня верыце? Дарэмна. Дзея […]
У кожнага народа, як і ўасобнага чалавека, — свой непаўторны лёс. Адметнасць беларускага лёсу, Беларускага Шляху – у замаруджанасці, незавершанасці нацыянальнатворчага працэсу і, як вынік, у нікласці самасцвярджальных, волевыяўленчых якасцяў беларускай супольнасці. Драматычная, з трагікамічным адценнемдылема паміж тэрыторыяй і нацыяй, насельніцтвам і народам, ускраінай і краінай, тутэйшасцю і нацыянальнасцю гэтак жа востра, як і на пачатку […]
У якасці галоўнага тэзіса тут можа прыдацца вядомая думка М. Багдановіча з яго артыкула “Забыты шлях” (1915): “...За восем – дзевяць год свайго праўдзівага існавання наша паэзія прайшла ўсе шляхі, а пачасці і сцежкі, каторыя паэзія еўрапейская пратаптывала болей ста год […] Сентыменталізм, рамантызм, рэалізм і натуралізм, урэсьце, мадэрнізм – усё гэтае, іншы раз нават […]
Пятніца, лютага 11, 2011
Няма каментараў